آیا بشر در جهانگرمایی مؤثر است!؟
این پرسشی است که به فاصلهی تنها 34 ساعت تا شروع اجلاس کپنهاگ ذهن بسیاری از طرفداران محیط زیست را به خود مشغول کرده است.
ماجرا از آن جا آغاز شد که ایمیلهایی از اعضای یک واحد پژوهش اقلیمی در دانشگاه East Anglia در ماه گذشته کشف شد؛ ایمیلهایی که نشان میداد، این اعضا میکوشیدند تا نقش انسان را در تشدید جهانگرمایی بیشتر از آن چه که هست، نشان دهند.
حال، پروفسور راجندرا پاچوری، رئیس هیأت کارشناسان تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد – IPCC – که در سال 2007 به همراه الگور برنده جایزه نوبل شد، می گوید با این اتهامات بسیار جدی برخورد میکند.
اما به رغم آن که این اتهامات هنوز ثابت نشده است، نماینده دولت عربستان در حالی که نتوانسته خوشحالی و شعف خود را از انتشار این اخبار پنهان نگه دارد؛ صراحتاً اعلام داشته که اینک باید مسألهی کاهش انتشار گازهای گلخانهای از دستور کار اجلاس کپنهاگ خارج شود! به خصوص که سال گذشته این کشور در انتهای جدول قرار داشت.
مفهوم سادهی این سخن طرف عربستانی آن است که حال میتوان با خیال راحت سوزاند و آلوده کرد و گازهای گلخانهای در فضا منتشر ساخت؛ زیرا که جهانگرمایی کار ما نبوده! کار خدا بوده!!
یک ماهیگیر در منطقهای در گرینلند در عکسی گرفته شده در روز ۱۲ تیر ۱۳۸۸. این منطقه که بر اساس یک گزارش چاپ شده در آمریکا ۹۴ کیلومتر مربع کوه یخی خود را بین سالهای ۲۰۰۱ و ۲۰۰۵ به سبب گرمایش جهانی از دست داد به عنوان سمبلی هشدار دهنده در باره تغییرات اقلیمی شمرده میشود.
این که چرا باید این خبر در آستانهی اجلاس کپنهاگ منتشر شود؟ اجلاسی که به گفتهی بان کی- مون دبیر کل سازمان ملل متحد: با توجه به تعهد اخیر چند کشور مهم صنعتی در مورد کاهش گازهای گلخانهای، شانس حصول توافق رهبران کشورها در اجلاس کپنهاگ افزایش یافته است؛ خود نکتهی تأملبرانگیزی است. به خصوص که حتا دیروز خبر رسید سرانجام مانموهان سینگ، نخست وزیر هند هم در اجلاس کپنهاگ شرکت خواهد کرد.
به هر حال ظاهراً چارهای نیست جز آن که منتظر ماند تا نتایج این تحقیقات منتشر شود.
امید که ناچار نباشیم بار دیگر به یاد جملهی حکیم فرزانهی لبنانی – خلیل جبران – بیافتیم که میگفت: « یک آدم منصف، شیطان را بیشتر ناراحت میکند تا یک میلیون معتقد نادان.»
بیشتر بدانید :
- Will clash of science and politics undermine Copenhagen summit?


به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.