در شهداد ، هوا بس جوانمردانه عالي است!

وقتي آدم در نخستين روز از زمستان سال ۱۳۸۵ از سرماي فلج كنندهي منفي 25 درجهي سانتيگراد شهرکرد، وارد محيط متبوعي با دماي مثبت 18 درجهي سانتيگراد شود، معلوم است كه همه چيز عالي خواهد بود! بخصوص اگر آن محيط نامش كوير لوت باشد كه همواره براي نگارنده جذاب بوده و حضور در آن را غنيمت ميشمرد و به ويژه اگر همسفر دلبندي، به نام اروند را در ركابش ببيند كه هميشه با «او» آسمان زندگيش آبيتر به نظر ميرسد.

با قاسم حقانی، فرهاد سرداری، مازیار نیازمند و اروند در کنار شورترین رود جهان! - ۳۰ کیلومتری شمال کمپ کویری شهداد - واپسین لحظههای کوتاهترین روز سال در نخستین روز زمستان ۸۵
اينها را گفتم تا به ياد آن گروه از مردماني كه هنوز نبكاهاي زيباي لوت را، ياردانگهاي استثنايي شهداد را و عظمت اهورايي شهر افسانهاي گرمترين بيابان جهان را نديده و در كنار شورترين رودخانهي كويري دنيا، لحظاتي را نياساييدهاند، بياندازم كه عجله كنيد! همه چيز در شهداد عالي است و انگار هواي پاك، دماي متبوع، سكوت كمنظير و افق ديد ناهمتاي عظيمترين بناي طبيعي كويري جهان، شما را ميخواند تا يكي از فراموشنشدنيترين سفرهاي خويش را به ثبت رسانيد.
اگر عمري باقي بود، در بارهي لوت و شهداد و كرمان بيشتر خواهم نوشت...


بیش از ۲۵۰۰ نفر از جشنواره کویر شهداد استقبال کرده حاضر به خرید بلیطهای ۱۰ الی ۱۵ هزارتومانی آن شدند!

یکی از علاقه مندان به کویر نوردی!

یکی از برنامه های جنبی جشنواره کویر اجرای زنده موسیقی محلی بود.

تصاویری که فقط در شهداد می توان شکار کرد!

پيوست:
- كوههای زاگرس همچنان در حال كوتاه شدگی ؛
- گردشگران خارجی با ایران قهر كرده اند !؟

به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.