بی هیچ منم کردنی!

 کسی که بزرگترین دغدغه‌اش حفظ محیط زیست است ... بی هیچ منم کردنی!

     برای تارنمای مهار بیابان‌زایی 
    بی مقدمه بگویم درسرزمینی که نه تنها مردمانش که بسیاری از  مدیرانش هنوز اولویتی برای محیط زیست قایل نیستند، این که کسی بزرگترین دغدغه‌اش حفظ محیط زیست  باشد، درخور ستایش است به ویژه آن که بتواند  این دغدغه  را به بهترین شکل منعکس کند تا آنجا که بسیاری  در این دغدغه  با او شریک شوند. این کار دشواری است که  درویش توانسته است به خوبی از عهده آن برآید. با دلسوزی وبی هیچ منم کردنی. این دو ویژگی سبب شده  از پس 4 سالی که از  آغاز فعالیت تارنمای مهار بیابان‌زایی می‌گذرد، این تارنما به منبع اطلاعاتی تبدیل شود که دیگر کمتر کسی  می‌تواند آن را نادیده بگیرد. برای آنان که دستی بر آتش دارند می‌دانند نوشتن این حجم  مطالب  چه اندازه نفس گیراست.
نکته‌ای که وجود دارد آن که در مواردی درویش برای برخی واژه‌هایی که به زبان فارسی راه یافته‌اند و کاربرد آنها بسیار معمول است، معادل فارسی به کارمی‌برد، معادل‌هایی که  ساخته و پرداخته فرهنگستان است. اما کاربرد این واژه‌ها سبب می‌شود گاه مخاطب برای فهم یک عبارت ناگزیر به جست وجوی مفهوم واژه یا واژگانی برآید که به رغم فارسی بودنشان نامأنوس است. این را وقتی دریافتم که مقاله‌ای از او در همشهری چاپ شد و برخی مخاطبان روزنامه از دشواری زبان آن  گله کردند. باید دایره و طیف مخاطبان را هم در نظر گرفت، حیف است  که این دایره را محدود کنیم.
    برای تندرستی درویش و تداوم تلاش بی دریغش  دعا می‌کنم و همت بلندش را گرامی می‌دارم.

اسد افلاکی