اين تصويرها را كه مي‌بينم، قوتم مي‌بخشند ...
هموطني سبزانديش و نازك دل از ديار رييس علي دلواري بزرگ - از كرانه‌هاي خليج هميشه فارس ايران - در تارنمايش از حركت پسنديده‌ي هموطني ديگر در آن سوي وطن – در كرانه‌هاي درياي مازندران - تقدير كرده است.
كاش مانند او بيشتر مي‌شناختيم.
سپاس ابوحنانه عزيز كه فرهنگ حراست و حرمت نهادن بر درختان را به شايستگي گسترش مي‌دهي و نشان مي‌دهي كه نسل كوروش بزرگ هنوز كه هنوز است در اين مملكت نفس مي‌كشد؛ نسلي كه باور دارد:
سبزه‌اي را بكند
خواهد مردو مي كوشد تا
كاري نكند
كه به قانون زمين بربخورد.
اين يادداشت‌ها را كه مي‌خوانم و اين تصويرها را كه مي‌بينم ... قوتم مي‌بخشند، شورم را مي‌افزايند و سرشار از سرخوشي و اميد نسبت به آينده وطنم مي‌كنند ...
زنده باشيد هموطنان ناديده‌ي ساروي و بوشهري من ...
+ نوشته شده در یکشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت 17:25 توسط محمد درویش
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.