مهار بيابان‌زايي

       مدتی است که مسئولین سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور با اتکا به اندازه‌گیری‌های دقیق ماهواره‌ای و نیز عکس‌های هوایی، اعلام می‌دارند که برای نخستین بار تخریب منابع جنگلی را به صفر رسانده و شاهد شیبی منفی در حوزه جنگل نیستند. افزون بر آن، آنها پرتکرار اعلام می‌دارند که مساحت رویشگاه‌های جنگلی کشور نسبت به چند دهه‌ی اخیر کاهشی نداشته است و نباید تحت تأثیر برآوردهای کارشناسی – بعضاً - مغرضانه و یا گزارش‌های مستقل دیگر ارگان‌های کشور قرار گرفت.

     آنها حتا بخشی از دلایل کاهش رخداد سیل در دهه‌ی 80 را نیز متأثر از همین دانستگی ارزیابی کرده و با ارایه آماری ثابت کرده‌اند که پرونده‌های متخلفین و متجاوزین به حریم جنگل به طرز محسوسی کاهش یافته است.

     با این وجود اگر نگاهی به این عکس‌های هوایی بیاندازید که در سه مقطع زمانی 1346، 1373 و 1385 از روستایی در شمال کشور گرفته شده است، بیاندازید؛ آشکارا عمق فاجعه تخریب رویشگاه‌های ناب جنگلی هیرکانی را می‌توانید دریابید و خون گریه کنید بر این همه نابخردی و آزمندی.

     افزون بر آن، هرمز سهرابی عزیز، دو تصویر دیگر از منطقه عمومی جاده 2000 (روستای گلعلی آباد و صادق آباد) را بر روی تارنمای شخصی‌اش قرار داده که به وضوح نشان می‌دهد مرز بین مستثنیات رسمی و آنچه عملاً اتفاق افتاده است تا چه اندازه فاحش و نگران کننده بوده؛ رخدادی که فقط به آن می‌توان نام تاراج جنگل را داد و متأسفانه همه خاموش هستند. از مدیر و وکیل و قاضی گرفته تا من علاقه‌ند به طبیعت! چرا؟!

     درود بر هرمز سهرابی و تلاش پیگیرش برای مهار این تاراج مغول‌وار از میراث طبیعی و یگانه شمال ایران.

                                                                      درج نظر