قتل درختان دره زیبای دیوین در الوندکوه!
دره زیبای دیوین در بهار ۱۳۸۵
همزمان با برپایی همایش بینالمللی حقوق محیط زیست و سخنان دلگرمکنندهی یکی از قضات عالیرتبهی کشور، شاهد تجاوز گستاخانه و نابخردانهی دیگری به طبیعت ناب وطن در قلب تپندهی همدان هستیم.
تصاویری که میبینید نشان از فاجعهای گران در قلب الوندکوه دارد؛ درهی دیوین یکی از درههای ناب دامنههای شمالی الوند است که به همراه دره برفین، دره گنجنامه، دره عباس آباد، دوزخ دره، دره گوساله، دره کیوارستان، دره سیمین دره و دره مرادبیگ چشماندازی ناهمتا را برای مردمان دیار ابنسینای فرزانه آفریدهاند. اینک اما هموطنی از اهالی آن خطهی فرزانهپرور خبرمان داده است که درختان زیبا و چشمانداز بهشتگونهی دیوین در سکوت من و تو و بیتفاوتی مسئولین منطقه، به بهانهی واهی «4 دیواری اختیاری» قطع شده و به ذغال بدل میشوند!
همان دره در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۸۸ ... چرا؟!
صرف نظر از این که میشود عرصههای طبیعی را این گونه سهل فنس کشی کرده و ادعای مالکیت کرد؛ اصولاً قطع درختان به هر بهانهای جرم بوده و دارای مجازات است. به خصوص اگر درختان ، علاوه بر تلطیفکنندگی هوا و آشیانسازی پرندگان، کارکرد حفظ آب و خاک در مناطق شیبدار و حساس به فرسایش را نیز دارا باشند.
امید است که مسئولین اداره کل منابع طبیعی استان همدان، قاطعانه وارد موضوع شده و با متخلفان و متجاوزین به حریم طبیعت برخوردی سزاوارانه کننند.
با سپاس از رسول کریمی عزیز که مرا از این ماجرا آگاه ساخت.
در باره تخریبی دیگر در همدان:
- قطع پانصد اصله درخت در باغهاي گنجنامه همدان






به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.