همايش ملي آينده جنگل هاي ايران شروع شد!

همهي آناني كه ديروز در نخستين همايش ملّي آينده جنگلهاي ايران شركت كرده بودند، با مشاهدهي اين طومار و اين اعلان و انبوهي از دستنوشتههاي ديواركوب ديگر شاهد برگ زرين ديگري از بيداري، مقاومت و سماجت طرفداران محيط زيست ايران عزيز بودند.

همايشي كه در آن بارها نسبت به قتل درختان لويزان و توسط اغلب سخنرانان اعتراض شد. راستي! شايد مصاحبهي قاطع خداكرم جلالی، رئيس سازمان جنگلها و مراتع كه خبرگزاري جمهوري اسلامي ايران آن را امروز منتشر كرده است و در آن به صراحت خواستار برگشت پارك جنگلي به زمان پيش از تخريب و نيز اخذ جريمه و غرامت از شهرداري تهران شده است، از همين عشق و علاقه شما طرفداران طبيعت ناهمتاي ايران زمين ريشه گرفته؛ چرا كه او نيز ديروز يكي از حاضران و سخنرانان اين همايش بود. فقط کاش او نیز همراه با دیگر دانشجویان و اساتید حاضر در همایش طومار اعتراض را نیز امضا می کرد! حیف ...
تلاش ميكنم در پست بعدي به گوشههاي ديگري از اخبار همايش، از جمله سخنراني نگارنده در شامگاه ديروز نيز اشاره كنم.
پيوست:
۱- كسي مي دونه چرا روزنامه شهرداري تهران (همشهري)، انعكاس خبر همايش را از ياد برده است؟!
۲- اين هم جوان ترين شركت كننده در همايش با 5 سال و 4 ماه 22 روز سن! كه فرزند من، اروند باشد!

۳- از هومن و کیومرث عزیز هم صمیمانه تشکر می کنم ... راستی راستی که دیروز در همایش گل کاشتند.

و دست آخر اینکه به قول بابای عزیز فردا:
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.