تصاویری از ابعاد فاجعهآمیز جهانگرمایی در آلاسکا که دولت بوش آنها را سانسور کرده بود!
این تصاویر که توسط ماهوارههای جاسوسی ایالات متحده آمریکا برداشت شده است، برای نخستین بار و به دستور باراک اوباما منتشر شد تا همهی جهانیان از عظمت رخداد ویرانگر جهانگرمایی آگاه شوند.
سوزان گلدنبرگ و دامیان کارینگتون نویسندگان این گزارش در روزنامه گاردین اعتقاد دارند که دولت بوش انتشار این اخبار و تصاویر را به عمد در دوران حکومت جمهوریخواهان بر کاخ سفید مخفی نگاه داشته بود؛ امّا اوباما این فرصت را در اختیار پژوهشگران قرار داده است تا با دسترسی به این جزییات محرمانه، تصویر دقیقتری از فاجعهی جهانگرمایی بدست آورند.
همان طور که مشاهده میکنید این تصویر ماهوارهای که به فاصلهی یک سال از بندر بارو در آلاسکا گرفته شده است، روند باورنکردنی آب شدن یخها را در دو مقطع جولای 2006 و جولای 2007 نشان میدهد. و نگرانکنندهتر آن که در سال 2008 هم هیچ نشانهای مبنی بر بهبود اوضاع دیده نشده است. مساحت منطقهای که یخ خود را به طور کامل از دست داده است به یک میلیون کیلومتر مربع (بیش از مجموع مساحت استانهای اصفهان، یزد، تهران، قم، قزوین، همدان، مرکزی، لرستان، چهار محال و بختیاری و زنجان) میرسد!
متن کامل این گزارش گاردین را با عنوان:
Revealed: the secret evidence of global warming Bush tried to hide
در اینجا بخوانید.

به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.