یادتان هست در نخستین روز آذرماه چه خبری را در مهار بیابان‌زایی منتشر کردم؟ آن روز اشاره کردم که به مدد باکتری‌ها می‌توان میدان‌های مین فروخفته در تاریخ یکصد ساله‌ی جهان را شناسایی کرد و جان صدها هزار انسان و زیستمند دیگر را از خطر  مرگ  یا معلولیت نجات داد.
نمای هوایی از ساختمان عظیم آزمایشگاه ملی آرگون؛ جایی که بودجه سالانه اش بیش از چندین برابر بودجه تحقیقاتی ایران است!

    امروز هم می‌خواهم خوانندگان عزیز مهار بیابان‌زایی را با کشفی دیگر آشنا کنم که توسط پژوهشگران آزمایشگاه ملی آرگون در ایلی نویز ایالات متحده آمریکا انجام شده است. یعنی آزمایشگاهی که مستقیماً زیر نظر استیون چاو، وزیر مشهور انرژی در کابینه‌ی اوباما کار می‌کند. همان دانشمند سبزاندیشی که به قول ناصر کرمی:  قرار شده بود تا جای ژنرال‌های 4 ستاره را در کابینه‌ی جنگ‌سالار جرج بوش بگیرد! با این تفاوت که کشف اخیر – ظاهراً – کمکی به تعجیل در آغاز پایان خاورمیانه نمی‌کند! می‌کند؟
    فارغ از این پرانتز دلپذیر! بر بنیاد ستاده‌های حاصل از پژوهش دانشمندان شاغل در آزمایشگاه ملی آرگون، آشکار شده است که آن گروه از باکتری‌های هوازی که می‌توانند در آب حرکت کنند؛ این توانایی را هم دارند تا انواع مختلفی از چرخ‌دنده‌های میکرو و نانو را نیز به حرکت درآورند. موفقیت بزرگی که از آن با عنوان «آغاز عصری جدید در صنعت میکروروبات‌ها» یاد شده است.
آیا رویای میکروربات ها اینک می تواند عملی شود؟

    پژوهش یادشده که در حقیقت نخستین تجربه‌ی استفاده از شناگرهای میکروسکوپی برای نیرو‌دادن به چرخ‌های کوچک و به حرکت درآوردن آنها به شمار می‌رود، می‌تواند مقدمه‌ی استفاده از آنها - چه به صورت طبیعی مانند انواع باکتری‌های هوازی و چه به صورت مصنوعی مانند نانوربات‌های متحرک - برای به گردش درآوردن چرخ‌ها، چرخ دنده‌ها و نیرو دادن به ابزارهای بسیار‌کوچک باشد.

     نکته‌ی حیرت‌انگیز ماجرا این است که این باکتری‌ها – که اغلب‌شان را هنوز نشناخته و یا فایده‌ای برایشان متصور نیستیم – می‌توانند  چرخ‌هایی را به گردش درآورند که یک‌میلیون‌بار از آنها بزرگ‌تر هستند! کدام موجود دیگری را می‌شناسیم که از چنین قدرت شگرفی برخوردار باشند؟ جالب آن که برای این کار آنها تنها به صورت تصادفی در اطراف می‌چرخند و هنگامی که جمعیت قابل‌توجهی داشته باشند، - به عنوان مثال 10میلیارد باکتری در هر سانتی‌متر‌مکعب مایع - چرخ‌ها را همراه این جریان به گردش درمی‌آورند.
     می‌بینید؟ حتا روح مودت و همکاری و تعاون را نیز می‌شود از باکتری‌ها آموخت؛ به شرط آن که از آن برج عاجی که نشسته‌ایم و می‌اندیشیم که همه چیز را می‌فهمیم و می‌دانیم پایین آمده و به محیط زیست خویش صمیمانه و خالصانه احترام بگذاریم و حرمت طبیعت و تمامی زیستمندانش را نشکنیم.
    باور کنید: طبیعت هنوز حرف‌های ناگفته‌ی فراوانی برای نسل من و تو، فرزندان من و تو و فرزندان فرزندان فرزندان ... من و تو دارد ... این فرصت را از آنها نگیریم!
                                                                همین و تمام!