در باره يك مرد سبز!
نامش رامش است ... جايرام رامش - Jairam Ramesh!
او
وزير محيط زيست در دومين كشور پرجمعيت جهان، هندوستان است و يكي از مردان
پرقدرت، مشهور و محبوب در كابينهي مان موهان سينگ، نخست وزير 77 ساله اين
كشور به شمار ميآيد.
آقاي رامش اخيراً خريداران خودروهاي گرانقيمت آلماني را بزهكار ناميده
و با اين كار جنجالي بزرگ آفريده است. او كه خود يك مهندس مكانيك است، از
سال 2004 سمت وزارت محيط زيست و جنگل را در هندوستان در اختيار گرفته و به
ويژه در زمينه توانمندسازي جوامع محلي و افزايش اقتدار و استقلال تشكلهاي
مردمنهاد محيط زيستي گامهاي مؤثري برداشته است.
وقتي
حضور او را در بين مردم و گفتگوي پرحرارت و صريحش را با ايشان در معابر
عمومي ميبينم، با خود شبيه سازي كرده و ميانديشم كه ممكن است چنين تصويري
در ايران هم رخ دهد؛ در حالي كه يك سوي آن محمدجواد محمديزاده باشد؟!
شما چه فكر ميكنيد؟ چرا وزن ملاحظات محيط زيستي در هندوستان، كشوري كه در آن 650 ميليون نفر با درآمد كمتر از دو دلار زندگي ميكنند، بيشتر از ايران است؟ مگر نميگويند كه فقر دشمن حفاظت از طبيعت است؟!
كافي است دوباره نگاهي به ماجراي مارگيرها بياندازيد!
شما چه فكر ميكنيد؟ چرا وزن ملاحظات محيط زيستي در هندوستان، كشوري كه در آن 650 ميليون نفر با درآمد كمتر از دو دلار زندگي ميكنند، بيشتر از ايران است؟ مگر نميگويند كه فقر دشمن حفاظت از طبيعت است؟!
كافي است دوباره نگاهي به ماجراي مارگيرها بياندازيد!
+ نوشته شده در یکشنبه ۱۴ آذر ۱۳۸۹ ساعت 13:40 توسط محمد درویش


به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.