یک پوشش 100 میلیاردتومانی برای دیده نشدن یک میراث غرورآفرین ملّی! چرا؟
به طبس رفته بودم تا از نزدیک سازهیای را ببینم که میگویند دست کم به مدت 550 سال، مرتفعترین سد قوسی جهان بود؛ سدی که حتا زلزلهی پرقدرت طبس - که آن آبادبوم را در سال 1357 تقریباً با خاک یکسان کرد - هم نتوانست، گزندی جدی بر آن وارد سازد. با این وجود، آنجا منظرهای دیدم حیرت آور که اگر به چشم خود نمیدیدم، باور نمیکردم! چرا که هر چه به محوطهی سد کریت نزدیکتر میشدم، چیزی جز یک سد مدرن که در سال 1384 ساخته شده بود، نمیدیدم؛ سدی که البته دریاچهای هم نداشت و پیدا بود که تاکنون آب چندانی هم دیوارههای پهنپیکرش را لمس نکرده است! کنجکاو شدم و از تنها نگهبان این سازه غول پیکر و گرانقیمت پرسیدم که پس سد باستانی کُریت کجاست؟
و او آنگاه منظرهای را نشانم داد که باورکردنی نبود! اما شوربختانه حقیقت داشت ...
شما هم اگر دلش را دارید میتوانید در این نشانی آن منظرهای که من دیدم را ببینید و داستانش را بخوانید ...
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.