در فومن هم ؛ چنارها ايستاده مي‌ميرند!
گمان برم همه‌ي آنهايي كه در طول دو هفته‌ي گذشته براي رسيدن به ماسوله و قلعه رودخان، مجبور به گذشتن از شهر زيباي فومن بوده‌اند، از ديدن اين مناظر رقت‌انگيز و اين بي‌ملاحظه‌گي آشكار دلشان به درد آمده است.
اينجا ورودي شهر فومن (محور رشت به فومن) است و اين درختان معدوم شده (حدود ۲۰۰ اصله)، آن هم به اين شكل نابخردانه و در اين فصل!! هيچ گناهي نداشته‌اند، جز آن كه به باور مسئولين شهري، سد راه توسعه بوده و بايد به بهانه‌ي تعريض جاده و زدن پل هوايي!! قطع مي‌شدند!
در این تصویر درختانی که در نوبت انهدام قرار دارند! مشخص هستند ... درختانی که شمارشان به حدود ۱۸۰ اصله می رسد.
بي‌گمان اگر ارزش اقتصادي يك درخت، به درستي در نظام اقتصادي ما قابل محاسبه بود، هيچگاه چنين نابخردي و كج‌سليقگي غيرقابل توجيهي در فومن رخ نمي‌داد. حتا مي‌توانستند از اين درختان به عنوان مرز يك بلوار زيبا با چند مسير استفاده كنند. امّا ...
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.